Viðmerkingar til lógina og tær ymisku greinarnar í lógini.
Upprunaliga er lógin gjørd við tí endamáli at menna ta frælsu kappingina við boðgeving innan byggivirksemi og samstundis at tryggja, at tey givnu boðini ikki vera misnýtt ella sett upp móti hvørjum øðrum (“sjakring”). Hetta endamál er eisini í ein ávísan mun rokkið.
Havast má tó í huga, at lógin um útbjóðing v.m. er ein revsilóg, sum ásetur revsing um lógarbrot verður framt og sum einki nevnir um aðrar møguligar rættarfylgjur av lógarbroti so sum t.d. um ógildi ella endurgjaldsábyrgd. Vanligar rættarreglur, dómsvenja og rættarsiðvenja, vera tí at nýta á økinum.
Størsti týdningur lógarinnar liggur í, at flest allir partar, sum fevndir eru av lógini í veruleikanum fylgja henni.
Lógin ber heiti “útbjóðing við meira”.
“Útbjóðing”: fleiri verða biðin um at geva boð um gerð av sama arbeiði, somu veiting.
“við meira”: lógin fevnir ikki bert um útbjóðing, men eisini um framíhjáboð.
Heitið er ikki heppið, tí lógin fevnir ikki um alla útbjóðing, men bert um útbjóðing inna byggivirksemi. Og hinvegin fevnir hon ikki bert um útbjóðing, men eisini um framíhjáboð.
§ 1 viðvíkur lógarøkinum
Henda lóg er galdandi fyri innheinting av boðum uppá arbeiðir og veitingar innan byggivirksemi, tó ikki skipabygging.
Hvat er eitt boð?
Eitt boð er eitt lyfti, sum verður givið og sum er ætlað at binda boðgevaran (bjóðaran) – t.d. til at gera eitt arbeiði – um tikið verður av boðnum.
Dømi:
Boð er ikki:
1) framsendan av príslistum og øðrum upplýsingum um vørur
og prís
2) kostnaðarætlan (“yvirslag”)
Boð er eisini: lyfti um at gera eitt arbeiði í rokning, men við einari hægstu upphædd.
Hvat skilst við: innan byggivirksemi?
Tað er bygningar, vegagerð, havnabygging, jarðararbeiði o.t.. Greitt er tilskilað í lógini, at skipabygging ikki er fevnd av lógini.
Hvat skilst við: arbeiðir og veitingar?
“arbeiðir”: Lógin fevnir bert um byggiarbeiðir og veitingar og ikki um útbjóðing av projekterings- og ráðgevingararbeiði.
“veitingar”: Við veiting er at skilja tað leysafæ, teir leysalutir, tað tilfar, sum latast, seljast, keypast skal í samband við ta ávísu byggingina.
Tað er ofta ivasamt og ein tulkingarspurningur, um ein ávís veiting er fevnd av lógini.
Lógin um útbjóðing byggir á, at boðini verða fyri nágreiniliga sama arbeiði, soleiðis at boðsupphæddin (prísurin) verður einasta kappingargrundarlag.
Soleiðis verður ikki altíð farið fram, og ógvuliga vanligt er at bjóða arbeiði soleiðis út, at trupult er at javnbera tey boð sum givin verða, eins og vanligt einini er, at boðgevararnit taka fyrivarni í boðum sínum og/ella vísa á aðrar loysnir at gera arbeiðið. Spurningurin er tá, í hvønn mun lógin er galdandi.
Niðanfyri eru nevnd dømi um lutvísa nýtslu av lógini.
Totalentreprisa:
Bjóðandi skal sjálvur projektere, velja loysn, umframt at geva boð um upphædd.
Alternativ útbjóðing:
Útbjóðarin ynskir at boðið verður uppá:
a) sama arbeiði, men gjørt á ymiskan hátt, (t.d. úr øðrum tilfari),
sum útbjóðingin vísir á,
b) broytingin kann vera t.d., at ymiskt verður boði í
høvuðsentreprisu og í fakentreprisu.
Alternativt boð:
Boð, sum á týðandi, nærri útgreinaðum økjum, víkja frá útbjóðingargrundarlagnum, jvb. AB 92, §3, 3.
Vísandi til dóm í Vestara Landsrætti er eitt boð í høvuðsentreprisu fyri arbeiði, sum bert er útboðið í fakentreprisu, at skilja sum eitt alternativt boð.
Ókonditiónslíkt boð:
Boðið er ikki í samsvar við treytirnar í útbjóðingargrundarlagnum.
Fyrivarni, sum eru loyvd og ikki gera boðið ókonditiónslíkt, eru:
a) Fyrivarni, felags- ella individuel, sum nágreiniligtgera
(presisera ella suplera) óvissu í útbkóðingartilfarinum.
b) Standardfyrivarni, sum fakfelagið áleggur limum sínum at
hava í boðnum, og sum eru bindandi fyri limirnar mótvegis
fakfelagnum.
c) Individuel og/ella felags fyrivarni, sum kunnu prísásetast,
setast í eitt ávist virði, og soleiðis, at virði á hesum verður lagt
omaná boðsupphæddina, eru loyvd og gera vanliga ikki
boðið ókonditiónslíkt.
d) Boðið er ikki ókontitiónslíkt, um krøv í útbjóðingini ikki eru
hildin, men sum bert eru at skilja sum regluskipanir.
Gevið gætur!
Fyrivarni, sum broyta freiðar reglur í útbjóðingargrundarlagnum, gera boðið ókonditiónslíkt.
§2 útgreinar heitið útbjóðing
Sum útbjóðing eftir hesi lóg er at skilja, at arbeiðir ella veitingar verða bodnar út soleiðis, at fleiri innan somu tíðarfreist, og við sama útbjóðingartilfari sum grundarlag, kunnu geva bindandi skrivlig boð, og soleiðis at tað í útbjóðingini verður upplýst, at eisini aðrir hava fingið høvi til at bjóða.
Stk. 2. Verður í útbjóðingartilfarinum biðið um broytingar-, frádráttar- og /ella sertilboð ella tílíkt, skal tað greitt í útbjóðingartilfarinum vera sagt frá, hvørjar av hesum upphæddum tilsamans eru kappingargrundarlagið.
Stk. 3. Almenn útbjóðing verður lýst í bløðunum ella á líknandi hátt uttan nakra avmarking av, hvør í kann bjóða.
Stk. 4. Er útbjóðingin bundin (ikki almenn) verður áheitan um at bjóða send beinleiðis og bert til teir, ið ein ynskir at fáa boð frá.
Stk. 1: Hvat skilst við útbjóðing?
Greitt verður frá, hvat útbjóðing er. Fyri útbjóðing galda ávísar reglur í lógini.
Fyri framíhjáboð eru aðrar reglur galdandi.
Útbjóðing krevur hesar treytir loknar:
1) heitt verður á fleiri um at geva boð
2) innan somu ávísu freist
3) á sama útbjóðingargrundarlag.
4) Boðini skulu vera skrivlig
5) Og bindandi
6) Og í útbjóðingini skal vera sagt frá, at fleiri hava fingið høvi
at bjóða.
Viðmerkingar til:
1) fleiri:
Áheitan skal vera send meir enn einum. Lógin er galdandi,
eisini um bert 1 boð verður givið.
2) freist:
Í áheitanini skal vera ásett tann dagur og klokkutíð, sum
boðið í seinasta lagi skal vera útbjóðaranum í hendi.
Nær? Boðgevarin hevur ábyrgdina av, at fáa útbjóðaranum boðið í hendi til ásettu tíð.
Tíðarfreistin fyri upplating, sum ásett er í útbjóðingartilfarium, er tann sum galdandi er, hóast ein løta gongur til upplatingina orsakað av praktiskum arbeiði. Boð, sum koma aftaná hesa tíðarfreist, eru ov sein.
Um útbjóðarin hevur ásett tvær tíðarfreistir: eina fyri nær boðini skulu vera komin fram og eina fyri nær boðini vera opnað, verður hildið, at útbjóðingin er gyldug eisini um tikið verður ímóti boði, sum framkomið er aftaná fyrru freistina, men áðrenn upplatingarfreistingina. Sama er galdandi um bert 1 freist er ásett, menhenda er ásett til eina ávísa rúma tíð, áðrenn upplatingin veruliga fer fram.
Hvar? Boðgevarin hevur ábyrgdina av, at fáa útbjóðaranum boðið í hendi á rætta stað.
Stendur einki í áheitanini, hvaðar boðini skulu latast, er rætta staðið virkisbúðstaður útbjóðarans.
3) Útbjóðingargrundarlag:
Ongar ávísar treytir setast til útbjóðingargrundarlagið, men kravt verður, at útbjóðingarreglurnar eru eins fyri allar boðgevarar, og at broytingar/rættingar í útbjóðingartilfarinum vera sendar øllum boðgevarum.
AB 92 hevur í §2, 2. stk., eina gjølliga útgreining um, hvussu útbjóðingartilfarið eigur at vera.
5) Bindandi:
Boðið er bindandi fyri boðgevaran, tá ið útbjóðarin hevur
fingið kunnleika til boðið, t.e. boðið er opnað.
Spurningurin um, hvørt øll boðini eru bindandi, tá fyrsta boðið
er opnað, verður svaraður játtandi. Endamálið við útbjóðingini
er júst at javnseta allar boðgevarar.
